کد مطلب:3426 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا ميتوان گفت كه علم، تكميل كننده عمل است؟

علم، مقدمة عمل است. انسان بدون علم و آگاهي، نميتواند عمل صحيح و درست انجام دهد. عليدر خطبة 154 نهج البلاغه ميفرمايد: كسي كه بدون علم و آگاهي عمل كند، همانند فردي است كه راه و مسيري را اشتباهاً ميپيمايد; چنين فردي، مرتب از صراط مستقيم و مسير اصلي دورتر ميشود و هرگز به هدف نميرسد، اما كسي كه با علم و آگاهي عمل كند، همانند كسي است كه به صراط مستقيم حركت مينمايد.

بنابراين، تعبير به اينكه علم تكميل كننده عمل است، صحيح نيست، اين تعبير در صورتي صحيح است كه عمل صحيح، بدون علم را بتوان در خارج تحقق داد، در حالي كه چنين نيست، بلكه اول بايد علم و آگاهي پيدا كرد، سپس عمل نمود.

حضرت موسيغ هنگامي كه خضرغ را ملاقات نمود به او فرمود: به من وصيتي كن خضر فرمود: علم و دانش را فراگير تا آن را به كارگيري و عمل كني به آنچه آموختهاي و هدفت از آموختن علم اين نباشد كه تنها براي ديگران بيان كني; در اين صورت، چنين علمي باعث هلاكت خودت ميشود، اما براي ديگران باعث نجات و خوشبختي خواهد بود.(ميزان الحكمه، محمد محمدي ري شهري، ج 6، ص 511.)موسي ـ به خضر ـ فرمود: هَل اَتَّبِعُكَ عَليَ اَن تُعَلِّمَنِ مِمّا عُلِّمتَ رُشدا; (كهف،66) آيا من از تو پيروي كنم تا از آنچه به تو تعليم داده شده و ماية رشد و صلاح است، به من بياموزي; يعني دانشي كه در پرتو آن بتوانم راه و مقصد را بيابم و با پيمودن آن راه به صلاح و رستگاري برسم.

قرآن مجيد در بيشتر آياتي كه دستور به ايمان و خداشناسي ميدهد به عمل سفارش فرموده است. ايمان و معرفت به خدا كه همان علم و اعتقاد قلبي به ذات الهي و رسالت پيامبر اكرمو جهان پس از مرگ است، زير بنا و مقدمة عمل صالح است.